Κι εκεί που πίστευες πως η επιστροφή στο χωριό θα είναι μόνο για λίγες μέρες, τελικά επιστρέφεις στη βάση σου για λίγο παραπάνω, ίσως και για μόνιμα, Άραγε είναι μια εύκολη απόφαση ή μήπως όχι; Μετά από 11 χρόνια απουσίας πρέπει να προσαρμοστείς σε ένα περιβάλλον που είχες ξεχάσει πως είναι και πραγματικά είναι σαν να μην ζούσες ποτέ σε αυτό.
Κυκλοφορώ στο δρόμο και το 80% των ατόμων που συναντώ απλά δεν το ξέρω. Οι λιγοστοί γνωστοί μου προσπαθούν να μου δώσουν πληροφορίες σχετικά με το που είναι κάθε τι και μάντεψε το τρόπο...
Συνομιλία (Ε:εγώ, Α:το άλλο πρόσωπο και όπου χρησιμοποιώ τη λέξη τάδε σημαίνει ότι δεν έχω ιδέα για τι πράγμα μου μιλάει)
Ε: Τι κάνει ο Π;
Α: Καλά είναι, στη δουλειά.
Ε: Που δουλεύει;
Α: Στο "τάδε"
Ε: Που είναι αυτό δεν το ξέρω.
Α: Έλα που δεν το ξέρεις είναι δίπλα στο "τάδε-τάδε" που παλιά είχε το μαγαζί του ο "τάδε"
Ε: Ειλικρινά δεν έχω ιδέα.
Αυτού του είδους την συνομιλία την κάνω κάθε μέρα με διαφορετικά άτομα. Όλοι έχουν κάτι να μου πουν και χρησιμοποιούν πάντα άτομα που πιστέψτε με δεν ξέρω.
Βέβαια αυτό δεν είναι τίποτα μπροστά στην ανεύρεση προϊόντων που πριν έβρισκα με μεγάλη ευκολία.
Για παράδειγμα, πηγαίνω στο μεγάλο super market της περιοχής για να πάρω γάλα, μια συγκεκριμένη πασίγνωστη μάρκα με φρέσκο γάλα και φυσικά δεν έχει. Λέω μάλλον δεν πρόλαβα τελείωσε. Αγοράζω αναγκαστικά ένα μακράς διάρκειας, το οποίο δεν μου αρέσει αλλά κάτι πρέπει να δώσω στο παιδί μου. Πηγαίνω την επόμενη μέρα και πάλι τα ίδια. Ξαναπάω πάλι και ρωτάω αυτή τη φορά την κοπέλα στα ψυγεία, γιατί δεν έχει πάλι αυτό το γάλα ενώ υπάρχει το καρτελάκι της τιμής. Η απάντηση αφοπλιστική... Α! Αυτό δεν μας το φέρνουν πάντα μόνο όταν τους περισσεύει...(Τι άκουσαν τα καλοσχηματισμένα μου αυτιά;;;;;;;;;;;;;;;).
Το πρόβλημα με το γάλα το έλυσα αγοράζω φρέσκο από παραγωγό!!!!
Με τα υπόλοιπα όμως προϊόντα όχι....Δεν βαριέσαι θα μάθω να ζω χωρίς αυτά.
Βέβαια δεν είναι μόνο το super market ακόμη και στο βιβλιοπωλείο δεν βρήκα 3 στα 5 πράγματα που ζήτησα:
1. Λευκό χρώμα ζωγραφικής ακρυλικό (είχε μόνο ροζ και κίτρινο. Αναγκάστηκα να αγοράσω ολόκληρη κασετίνα με όλα τα χρώματα, κάτι που δεν το χρειαζόμουν.)
2. Χοντρές κηρομπογιές για μικρά παιδιά κάτω των 3 ετών. (Είχε μόνο τις κλασικές λεπτές.)
Δεν είναι παράλογο αυτό που ζήτησα, στην ηλικία των 2 ετών τα παιδάκια λατρεύουν να ζωγραφίζουν. Αυτό όμως πρέπει να γίνεται με ασφάλεια και οι συγκεκριμένες κηρομπογιές εύκολα μπορούν να σπάσουν σε μικρά κομμάτια.
3. Το βιβλίο "ο μικρός πρίγκιπας", το οποίο ήθελα να το πάρω δώρο και δεν το είχε. (Σκέψου να μην ήταν και κλασικό)
Το προσπερνώ και αυτό γιατί όλα αυτά μπορώ να τα βρω και online.
Αν και δυσκολεύομαι ακόμη στην προσαρμογή μου, ομολογώ πως το να ζεις σε μονοκατοικία και να μην ακούς αυτή την ενοχλητική βαβούρα της πόλης είναι πραγματικά τέλειο.
Ένα πράγμα όμως δεν μπορώ να ανεχτώ....το ΚΟΥΤΣΟΜΠΟΛΙΟ.....!!!!!!!!!!
Έλεος γιατί τόσος καημός να μάθεις που ήμουν, τι έκανα, τι κάνω, τι θα κάνω;;;;;
Βαριέμαι να σου εξηγώ και βασικά δεν θέλω. Άντε να μάθεις για τον γείτονα σου που κεράτωσε την γυναίκα του (που λέει ο λόγος) και άσε με εμένα.
Ένα άλλο ενοχλητικό ζήτημα είναι και οι φράσεις του τύπου να έρθεις τη Δευτέρα το απόγευμα για καφέ, έλα την Τρίτη να παίξει το μωρό, έλα την Τετάρτη να σε δούμε....κλπ.
Συγνώμη αλλά πότε ήρθα για να το κάνω και τώρα;;; Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι θα μπω στη διαδικασία να κυνηγάω την Σήλια για να μην σου κάνει το σπίτι καλοκαιρινό;;;;
Και το πιο σημαντικό έχω τόσες δουλειές να τακτοποιήσω.
Ας πιάσουμε και τις φοβερές συμβουλές για την 22 μηνών Σήλια...
Κάλε δώσε στο μωρό γαριδάκια τι θα πάθει, πως θα μεγαλώσει;;; Άστο στα γρασίδια - χώματα δεν θα πάθει τίποτα. Μην τρέχεις από πίσω της, άφησε την να ανακαλύψει το μέρος.
Και σου απαντώ..
Γαριδάκια να φας εσύ, το δικό μου το παιδί δεν τα έχει ανάγκη.
Στα γρασίδια και στα χώματα μπορεί να έχει τσιμπούρια, σαύρες, μέλισσες, σφήκες κλπ
Αν την αφήσω μόνη της θα πηδήξει από το μπαλκόνι, θα πάει στις τσουκνίδες, θα πιάσει την τριανταφυλλιά, θα πάει στα σκυλιά, στις κότες και μετά θα πάρει το δρόμο για να φύγει.... Ναι, ναι αυτά μπορεί να τα κάνει η Σήλια μην έχεις αμφιβολίες.
Το να ζεις στο χωριό είναι σίγουρα δύσκολο αλλά δεν είναι και τόσο άσχημο όσο το παρουσίασα. Και τι έγινε αν συμβαίνουν τα παραπάνω, το μόνο που αξίζει είναι πως το παιδί μου περνάει πραγματικά υπέροχα.
Υ.Γ.
Κάποια στιγμή θα αναφερθώ και στις σύγχρονες παιδικές χαρές του 1821.....
Κυκλοφορώ στο δρόμο και το 80% των ατόμων που συναντώ απλά δεν το ξέρω. Οι λιγοστοί γνωστοί μου προσπαθούν να μου δώσουν πληροφορίες σχετικά με το που είναι κάθε τι και μάντεψε το τρόπο...
Συνομιλία (Ε:εγώ, Α:το άλλο πρόσωπο και όπου χρησιμοποιώ τη λέξη τάδε σημαίνει ότι δεν έχω ιδέα για τι πράγμα μου μιλάει)
Ε: Τι κάνει ο Π;
Α: Καλά είναι, στη δουλειά.
Ε: Που δουλεύει;
Α: Στο "τάδε"
Ε: Που είναι αυτό δεν το ξέρω.
Α: Έλα που δεν το ξέρεις είναι δίπλα στο "τάδε-τάδε" που παλιά είχε το μαγαζί του ο "τάδε"
Ε: Ειλικρινά δεν έχω ιδέα.
Αυτού του είδους την συνομιλία την κάνω κάθε μέρα με διαφορετικά άτομα. Όλοι έχουν κάτι να μου πουν και χρησιμοποιούν πάντα άτομα που πιστέψτε με δεν ξέρω.
Βέβαια αυτό δεν είναι τίποτα μπροστά στην ανεύρεση προϊόντων που πριν έβρισκα με μεγάλη ευκολία.
Για παράδειγμα, πηγαίνω στο μεγάλο super market της περιοχής για να πάρω γάλα, μια συγκεκριμένη πασίγνωστη μάρκα με φρέσκο γάλα και φυσικά δεν έχει. Λέω μάλλον δεν πρόλαβα τελείωσε. Αγοράζω αναγκαστικά ένα μακράς διάρκειας, το οποίο δεν μου αρέσει αλλά κάτι πρέπει να δώσω στο παιδί μου. Πηγαίνω την επόμενη μέρα και πάλι τα ίδια. Ξαναπάω πάλι και ρωτάω αυτή τη φορά την κοπέλα στα ψυγεία, γιατί δεν έχει πάλι αυτό το γάλα ενώ υπάρχει το καρτελάκι της τιμής. Η απάντηση αφοπλιστική... Α! Αυτό δεν μας το φέρνουν πάντα μόνο όταν τους περισσεύει...(Τι άκουσαν τα καλοσχηματισμένα μου αυτιά;;;;;;;;;;;;;;;).
Το πρόβλημα με το γάλα το έλυσα αγοράζω φρέσκο από παραγωγό!!!!
Με τα υπόλοιπα όμως προϊόντα όχι....Δεν βαριέσαι θα μάθω να ζω χωρίς αυτά.
Βέβαια δεν είναι μόνο το super market ακόμη και στο βιβλιοπωλείο δεν βρήκα 3 στα 5 πράγματα που ζήτησα:
1. Λευκό χρώμα ζωγραφικής ακρυλικό (είχε μόνο ροζ και κίτρινο. Αναγκάστηκα να αγοράσω ολόκληρη κασετίνα με όλα τα χρώματα, κάτι που δεν το χρειαζόμουν.)
2. Χοντρές κηρομπογιές για μικρά παιδιά κάτω των 3 ετών. (Είχε μόνο τις κλασικές λεπτές.)
Δεν είναι παράλογο αυτό που ζήτησα, στην ηλικία των 2 ετών τα παιδάκια λατρεύουν να ζωγραφίζουν. Αυτό όμως πρέπει να γίνεται με ασφάλεια και οι συγκεκριμένες κηρομπογιές εύκολα μπορούν να σπάσουν σε μικρά κομμάτια.
3. Το βιβλίο "ο μικρός πρίγκιπας", το οποίο ήθελα να το πάρω δώρο και δεν το είχε. (Σκέψου να μην ήταν και κλασικό)
Το προσπερνώ και αυτό γιατί όλα αυτά μπορώ να τα βρω και online.
Αν και δυσκολεύομαι ακόμη στην προσαρμογή μου, ομολογώ πως το να ζεις σε μονοκατοικία και να μην ακούς αυτή την ενοχλητική βαβούρα της πόλης είναι πραγματικά τέλειο.
Ένα πράγμα όμως δεν μπορώ να ανεχτώ....το ΚΟΥΤΣΟΜΠΟΛΙΟ.....!!!!!!!!!!
Έλεος γιατί τόσος καημός να μάθεις που ήμουν, τι έκανα, τι κάνω, τι θα κάνω;;;;;
Βαριέμαι να σου εξηγώ και βασικά δεν θέλω. Άντε να μάθεις για τον γείτονα σου που κεράτωσε την γυναίκα του (που λέει ο λόγος) και άσε με εμένα.
Ένα άλλο ενοχλητικό ζήτημα είναι και οι φράσεις του τύπου να έρθεις τη Δευτέρα το απόγευμα για καφέ, έλα την Τρίτη να παίξει το μωρό, έλα την Τετάρτη να σε δούμε....κλπ.
Συγνώμη αλλά πότε ήρθα για να το κάνω και τώρα;;; Τι σε κάνει να πιστεύεις ότι θα μπω στη διαδικασία να κυνηγάω την Σήλια για να μην σου κάνει το σπίτι καλοκαιρινό;;;;
Και το πιο σημαντικό έχω τόσες δουλειές να τακτοποιήσω.
Ας πιάσουμε και τις φοβερές συμβουλές για την 22 μηνών Σήλια...
Κάλε δώσε στο μωρό γαριδάκια τι θα πάθει, πως θα μεγαλώσει;;; Άστο στα γρασίδια - χώματα δεν θα πάθει τίποτα. Μην τρέχεις από πίσω της, άφησε την να ανακαλύψει το μέρος.
Και σου απαντώ..
Γαριδάκια να φας εσύ, το δικό μου το παιδί δεν τα έχει ανάγκη.
Στα γρασίδια και στα χώματα μπορεί να έχει τσιμπούρια, σαύρες, μέλισσες, σφήκες κλπ
Αν την αφήσω μόνη της θα πηδήξει από το μπαλκόνι, θα πάει στις τσουκνίδες, θα πιάσει την τριανταφυλλιά, θα πάει στα σκυλιά, στις κότες και μετά θα πάρει το δρόμο για να φύγει.... Ναι, ναι αυτά μπορεί να τα κάνει η Σήλια μην έχεις αμφιβολίες.
Το να ζεις στο χωριό είναι σίγουρα δύσκολο αλλά δεν είναι και τόσο άσχημο όσο το παρουσίασα. Και τι έγινε αν συμβαίνουν τα παραπάνω, το μόνο που αξίζει είναι πως το παιδί μου περνάει πραγματικά υπέροχα.
Υ.Γ.
Κάποια στιγμή θα αναφερθώ και στις σύγχρονες παιδικές χαρές του 1821.....
No comments:
Post a Comment